Zestien jaar geleden
maakte Pim Fortuyn zijn opmars in de plaatselijke en landelijke
politiek. In Rotterdam was hij de onbetwiste leider van Leefbaar
Rotterdam, bij de Tweede Kamerverkiezingen van datzelfde jaar 2002,
veegde hij met zijn Lijst Pim Fortuyn de vloer aan met “Paars”.
Toch was zijn komst omstreden: het gedachtegoed van de LPF was “niet
rechts, maar extreem-rechts”. Daar moest tegen opgetreden worden.
En zo is het gekomen dat
Volkert van der Graaf de daad bij het woord voegde en Fortuyn
doodschoot. Als motief voor de moord verklaarde de milieuactivist dat
hij Pim Fortuyn zag als een gevaar voor de zwakkeren in de
maatschappij. Een aantal kogels in het lichaam van professor Pim
maakten een einde aan zijn leven en politieke carrière.
Vier dagen eerder had Bob
Dylan in de stad van Fortuyn een concert gegeven. Het was mijn eerste
Dylan-show wat ik bezocht. Ahoy, 2 mei 2002. Tijdens deze show opende
Dylan met Wait For The Light To Shine, een gospel-traditional. En
prijkte Solid Rock op het lijstje van in totaal 21 nummers.
Herman Veenhof is de
Dylan-kenner van het Nederlands Dagblad. In zijn recensie van dit
optreden, dat 10 mei 2002 in de krant verscheen, analyseerde Veenhof:
“Niet voor niets staat de song na 11 september weer op zijn lijst.
En tussen zijn concert en dit stukje werd Fortuyn vermoord.”
Nu zal een direct verband
tussen de moord op Fortuyn en het spelen van Solid Rock niet te maken
zijn. Maar een troostvolle gedachte is het wel. Voor even hoop je dat
Dylan een profeet voor de Lage Landen is.
Zestien jaar.
Gentlemen, he said
I don't need your
organization, I've shined your shoes
I've moved your mountains
and marked your cards
But Eden is burning,
either getting ready for elimination
Or else your hearts must
have the courage for the changing of the guards
De wachten zijn
gewisseld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten