woensdag 31 januari 2018

Koningin Beatrix bij benadering

Vandaag viert prinses Beatrix haar tachtigste verjaardag. Tot vijf jaar geleden was zij koningin der Nederlanden; pas toen ze 75 jaar was, droeg ze het vorstelijke stokje over aan haar oudste zoon Willem-Alexander. Dat is uiteraard haar goed recht, om zelf te bepalen wanneer ze aan haar welverdiende pensioen begint.
Voormalig koningin Beatrix. We kennen haar enkel bij benadering. De monarch hield het volk op gepaste afstand. Ook dat is haar goed recht. Want ze zit al in zo'n glazen kooi, dat het op z'n minst begrijpelijk is dat ze niet te dichtbij wil komen.
Bij benadering. Approximately. Maak van Beatrix een Jane, zet 'koningin' om in het Engels en je hebt een uitstekende titel voor een popsong.

dinsdag 30 januari 2018

Grammy's

Afgelopen weekend zijn de Grammy Awards uitgereikt. De ceremonie werd voor de zestigste keer gehouden, in liefst 84 categorieën waren beeldjes te verdelen. Dylan was voor één categorie genomineerd. Zijn Triplicate maakte kans op Best Traditional Pop Vocal Album, maar deze prijs ging naar Tony Bennett Celebrates 90 van producer Dae Bennett.
Dylan had ook genomineerd kunnen zijn geweest voor de categorie Best Historical Album. Immers, afgelopen jaar verscheen die schitterende box Trouble No More, aflevering 13 uit de Bootleg Series. Maar deze verzamelaar was niet genomineerd, en daarom uiteraard ook geen winnaar.
Terwijl in Madison Square Garden in New York de muziekprijzen werden verdeeld, werd in mijn stad Leeuwarden de Culturele Hoofdstad geopend. Onder meer met een optreden van de mooie Nynke Laverman. En de officiële opening door het koninklijk paar. Een jaar lang is Leeuwarden, samen met Malta, de Europese Culturele Hoofdstad.
Onder cultuur valt uiteraard ook literatuur. Ik maakte tijdens mijn middelbare schooltijd kennis met de Friese literatuur. Mijn docent Nederlands wees me op het boek Het Verzet van Harmen Wind. Zijn motivatie: de auteur citeert regelmatig uit het werk van Bob Dylan. En inderdaad, ik ben een aantal keer het refrein tegengekomen van One Of Us Must Know (Sooner Or Later) uit 1966:

But, sooner or later, one of us must know
You just did what you’re supposed to do
Sooner or later, one of us must know
That I really did try to get close to you

Harmen Wind vertaalde ook een aantal teksten van Dylan in het Fries. Hier hebben Ernst Langhout en Johan Keus dankbaar gebruik van gemaakt voor hun Friese Dylan-cd's. Ook bij 'in Frysk earbetoan oan Bob Dylan', onder de titel Earder As Letter, is geput uit de vertalingen van Harmen Wind.
Maar daar werd in Leeuwarden afgelopen weekend niet bij stil gestaan. Ook in New York is het werk van Harmen Wind niet genoemd. En dus doe ik het maar bij deze.

zondag 28 januari 2018

Moby Dick

Gisteren was het tijd om Knocked Out Loaded uit de kast te trekken. Een plaat waar Dylan met de pet naar gooide. Het is één van die zwakke broeders uit het oeuvre uit de jaren tachtig. Je doet er ook verder niets aan, accepteren is het toverwoord.
Nou vooruit, vol met discutabel materiaal is “Loaded” nou ook weer niet. They Killed Him, een nummer van Kris Kristofferson, is niet heel stevig. Mede door het kinderkoor. Maar het is een poging om er iets van te maken.
Brownsville Girl, elf minuten, is weer van een ander kaliber. Geschreven met toneelschrijver Sam Shepard. In 2012 speelde Will Oldham (Bonnie "Prince" Billy) een uitvoering tijdens een benefiet-voorstelling voor Actors Theatre in Louisville. Voor de chauvinisten onder ons: deze zelfde Bonnie Prince Billy maakte in 2015 een singel met Broeder Dieleman voor Record Store Day. Bonnie Prince Billy speelde de Engelse versie van Dieleman's Gloria, terwijl Broeder Dieleman de Three Questions in het Zeeuws vertolkte als Drie Vragen.
Enfin.
Brownsville Girl. Daarin wordt gerefereerd dat het enige wat we over Henry Porter weten, is dat zijn naam niét Henry Porter was. Maar Dylan haalt in deze song ook regelmatig Gregory Peck aan. De acteur speelde Captain Ahab in de verfilming van Moby Dick uit 1956. Het gelijknamige boek van Herman Melville is één van de drie boeken, die Dylan aanhaalt in zijn Nobel Speech.
Het doet er niet toe.
Het doet er wél toe. Het lezen van literatuur, maar ook boekverfilmingen, het is belangrijk. Het verrijkt je kennis, je wereldbeeld. En je kunt het altijd gebruiken in je eigen teksten. Of je er door laten inspireren. Dát is dus de waarde en de functie van kunst en cultuur.

zaterdag 27 januari 2018

All Along The Watchtower

Kees de Graaf is een Dylan-kenner bij uitstek. Hij analyseert de teksten van Dylan tot op het bot. Dat doet hij goed, want zijn besprekingen worden over de hele wereld gelezen. Zoals het gaat bij bestudering van literaire teksten, worden zijn weerspiegelingen niet door iedereen gedeeld. Dat hoort er bij. Literatuur is altijd een bron van discussie.
Gelukkig maar, want anders waren we gauw uitgepraat. Uiteindelijk gaat het er om dat we over literatuur praten. Of dat nu via tekstanalyses gaat of via een campagne voor lijstjes voor het belangrijkste boek, dat is ondergeschikt. Het gaat om de boeken en de literatuur.
Enfin.
Kees de Graaf attendeerde me via een lezing van hem op All Along The Watchtower. Een nummer van de elpee John Wesley Harding en bekend geworden in de uitvoering van Jimi Hendrix. Jan Donkers en Jan Stroop bespreken het nummer in hun boekje Bob Dylan Bij Benadering uit 1973. Ik kreeg dit boek op mijn verjaardag van mijn oudste broer. “Volgens kenners het beste boek dat ooit over Dylan verschenen is,” liet broer weten in een kattebelletje bij het boek.
De twee schrijvers zeggen dat All Along The Watchtower vermoedelijk is geïnspireerd op Jesaja 21. Het duo citeert: Zet een wachter uit, die meldt wat hij ziet; ziet hij ruiters te paard, twee aan twee, ruiters op ezels, ruiters op kemels, zo gauw hij ze maar even merkt, moet hij roepen: ik zie ze.
Na een tekstbespreking noteren Donkers en Stroop: “Wie er op wijst, dat Jesaja hem waarschijnlijk tot deze song inspireerde, heeft gelijk, maar moet tegelijkertijd bedenken, dat Dylan de bijbelse visie – of wat men doorgaans daarvoor houdt – heeft omgekeerd. Het kan ook zijn, dat hij als weinigen de bijbel heeft begrepen.”
Desalniettemin, dien je de tekst van All Along The Watchtower volgens De Graaf omgekeerd chronologisch te lezen. Dus te beginnen bij het derde couplet. Met middelste gedeelte blijft op dezelfde plek te staan. Om het lied te eindigen met de eerste regels. Dan krijg je de volgende tekst onder ogen:

All along the watchtower, princes kept the view
While all the women came and went, barefoot servants, too
Outside in the distance a wildcat did growl
Two riders were approaching, the wind began to howl

“No reason to get excited,” the thief, he kindly spoke
“There are many here among us who feel that life is but a joke
But you and I, we’ve been through that, and this is not our fate
So let us not talk falsely now, the hour is getting late”

“There must be some way out of here,” said the joker to the thief
“There’s too much confusion, I can’t get no relief
Businessmen, they drink my wine, plowmen dig my earth
None of them along the line know what any of it is worth”

vrijdag 26 januari 2018

Renaldo & Clara's veertigste

Gisteren werd een bescheiden feestje gevierd. De film Renaldo & Clara vierde haar veertigste verjaardag. Precies vier decennia geleden werd Dylan's regiedebuut voor het eerst vertoond in de bioscopen. De euforie duurde trouwens nog geen week, want dankzij de neersabelende kritieken werd de film al binnen een week weer uit de filmzalen gehaald.
Spijtig? Nee. Ik heb wel eens een bootleg-versie van de film gezien. Je kunt Renaldo & Clara niet officieel te pakken krijgen – een re-release op video, dvd of blu-ray zit er niet in.
Enfin.
De film is geen topper. Leuk voor de Dylan-fans, maar voor “grote publiek” geen succes. Vanwege de lengte. Vanwege de verwarrende rolverdeling. Vanwege de mengeling van een tourverslag en een speelfilm. Dat soort dingen.
Gelukkig is bij de uitgave van The Bootleg Series Vol. 5: Bob Dylan Live 1975, The Rolling Thunder Revue een dvd meegeleverd, met daarop drie Renaldo & Clara-songs: Tangled Up In Blue, Isis en alleen het audio-fragment Isis.
Dat is dan wel weer leuk.

dinsdag 23 januari 2018

Echo Helstrom

De afgelopen dagen ben ik geveld door een behoorlijk griepvirusje. Inmiddels ben ik weer zo hersteld, dat ik mijn bed weer uit kom. En dat ik ook wat tijd besteed aan het surfen op internet. Om weer bijgepraat te worden over het een en ander. Aan NPO Radio 1 heb ik veel, zeker de journaal-uitzendingen. Maar het moet inderdaad gezegd worden: de nationale nieuws- en actualiteitenzender is wel erg gericht op de Randstedelijke bubbel.
Enfin. We zijn er weer. Min of meer.
Dat geldt niet voor Echo Helstrom. Dit voormalige vriendinnetje van Bob Dylan zou vorige week zijn overleden. Het is allemaal van horen zeggen, maar ook de Engelstalige Wikipedia over Echo heeft haar overlijdensjaar genoteerd. Het lijkt er dus op, dat ze daadwerkelijk het tijdelijke voor het eeuwige heeft verruild.
Echo Helstrom, een wat Zweeds klinkende naam. Toch was zij net als Dylan gewoon afkomstig uit Hibbing, Minnesota. Ze waren klasgenoten, vrienden en zelfs geliefden. Echo, “a strange name”, zoals Dylan het ooit omschreef, staat symbool voor Girl from the North Country. Dit nummer uit 1963 van The Freewheelin' Bob Dylan, is de naamgever van de nu lopende succesvolle musical, “Dylan-song based”.
Of is toch Bonnie Beecher het meisje uit het noorden? Succes en populariteit hebben meerdere vaders.
Echo Helstrom. God hebbe haar ziel.

woensdag 17 januari 2018

Legendarische shows

Met een collega maakte ik een lijstje met legendarische shows van Bob Dylan. Altijd leuk om met Dylan bezig te zijn en in zijn verleden te duiken. En zo zien we het optreden terug, dat door recensent Robert Shelton is besproken in The New York Times, het optreden van Live Aid, die show in San Diego en Newport Folk Festival. Om maar eens wat te noemen.
Wat doe je met zo'n lijstje? Het is een historisch overzicht van de lange carrière van Dylan. Je ziet waar hij langs is geweest. En wat hij heeft meegemaakt. Dat verleden heeft de zanger geschaafd, gemaakt tot wie hij nu is. Ken je verleden om het heden te begrijpen.

zondag 14 januari 2018

Kronieken #30: Nobelprijs

Eind vorig jaar verscheen de papieren versie van Dylan's Nobel Speech. Hij leverde de tekst en het bijbehorende audio-bestand in met Pinksteren, net binnen de termijn om het benodigde prijzengeld van 820.000 euro overgemaakt te krijgen.
In zijn lezing bespreekt de Nobel-laureaat drie boeken: Moby Dick (Herman Melville), Van het westelijk front geen nieuws van Erich Maria Remarque en Homerus’ Odyssee over de omzwervingen en avonturen van Odysseus na afloop van de Trojaanse oorlog. Uiteraard in de Amerikaanse vertalingen, ik vermoed dat Dylan nauwelijks een andere wereldtaal onder de knie heeft.
Het boek van Herman Melville gaat over de maniakale jacht op de witte potvis Moby Dick door de op wraak beluste gezagvoerder van de walvisvaarder Pequod kapitein Ahab. Volgens de Wikipedia-pagina wordt die Captain Ahab in het Nederlands weergegeven als Achab, de oudtestamentische koning, wiens geschiedenis in 1 Koningen 16 tot en met hoofdstuk 22.
Achab is de koning met wie de profeet Elia constant overhoop ligt. En Achab is de koning die de wijngaard van zijn buurman Nabot wederrechterlijk overneemt. Ingefluisterd door die akelige Izebel, dochter van koning Etbaäl van Sidon.
Enfin.
Moby Dick dus, de witte potvis. Herinner je de dialoog, die in Pittsburgh plaatsvond?

What’s the matter, Molly, dear
What’s the matter with your mound?”
What’s it to ya, Moby Dick?
This is chicken town!”

Dat is althans wat Dylan noteert in Lo And Behold!, het lied vol verbazing.
En dan is er nog dat boek Van het westelijk front geen nieuws. All Quiet on the Western Front luidt de Engelse titel van het boek van Erich Maria Remarque. Het zou bijna familie kunnen zijn van Philippe Remarque, de Nederlandse hoofdredacteur van de Volkskrant. Bijna, want de twee Remarque's zijn geen familie van elkaar. De schrijver van Im Westen nichts Neues had Erich Paul Remark in zijn paspoort staan.
Bijna geen familie. Het had wel gekund. Want in de Volkskrant wordt vaak en veel geschreven over Bob Dylan. Vroeger haalde Martin Bril de zanger vaak aan in zijn columns; voor het begeleidende boekje van The Bob Dylan 60's Collection, een box van de krant, schreef Bril de tekst. Zijn verhaal Een Man Uit De Verte is titelnummer geworden van het verzameld werk over 'de helden van Martin Bril'.
Vandaag heb ik niet zoveel te doen. Ik denk dat ik The Nobel Speech maar weer eens pak en ga lezen. Of ik laat me voorlezen door de maestro zelf.

zaterdag 13 januari 2018

Bob Dylan Tribute Kanselarij

“Times the are a-changing”. Dat is de titel van de van de reeks exposities in het kader van Culturele Hoofdstad 2018. Leeuwarden vervult deze Europese titel gedurende dit kalenderjaar, samen met Valletta in Malta.
Naar aanleiding hiervan geven Piet Kok en Roelof Reineman als tribute aan Bob Dylan een speciaal concert. Het optreden vindt zondag 28 januari plaats in De Kanselarij in Leeuwarden. Een paar weken terug werd in hetzelfde pand al een lezing gehouden over de liedteksten van Dylan.
Ter gelegenheid van Dylan's 75e verjaardag, werd indertijd ook een Dylan Tribute gehouden in Leeuwarden. Je zou bijna denken dat Leeuwarden en Dylan iets met elkaar te maken hebben.

woensdag 10 januari 2018

The Rolling Thunder Revue #1976

Eén van de cd's die ik vorige week van Ed overnam, is Going Going Guam. Een box met cd's. De box heeft als ondertitel The Complete Rolling Thunder Revue Rehearsals. Repetities dus, voor de tweede concertreeks van The Rolling Thunder Revue.
Het verhaal over dit rondreizende circus is bekend. In 1975 was het een succesvolle tournee. Dylan probeerde het kunstje over te doen, met dezelfde mensen en hetzelfde recept. Maar de vervolgtournee uit 1976 was veel minder succesvol dan de eerste uitvoering.
Desalniettemin heeft deze tournee wel een haast mythische status. Vanwege de avondvullende shows met collega-artiesten. De poging om bokser Rubin “Hurricane” Carter vrij te krijgen na een discutabel proces. Dylans witte gezicht. De film Renaldo and Clara. Dat soort dingen.
Zo'n bootleg als Going Going Guam is leuk voor de verzamelaar. Het toont hoe de repetities verliepen. Hoe sommige arrangementen werden geoefend en uitgeprobeerd. Leuk voor de verzamelaar, interessant voor de historici en Dylan-fans.

maandag 8 januari 2018

All these people that you mention: Lenny Bruce

De Golden Globes 2018 stonden gisteravond in het teken staan van #MeToo. Een beetje feest, vooral protest tegen seksueel misbruik. Oprah Winfrey kreeg een oeuvreprijs uitgereikt en sprak in haar speech steun uit voor vrouwen die slachtoffer zijn geweest van misbruik of geweld.
De Golden Globe is een onderscheiding die wordt toegekend door de leden van de Hollywood Foreign Press Association (HFPA), de prijs is ter erkenning van uitmuntendheid in film en televisie, in binnen- en buitenland. De jaarlijkse uitreiking maakt deel uit van het Amerikaanse prijzenseizoen, met als hoogtepunt de Academy Awards.
Dat zal allemaal best. Er is één persoon die nooit deze prijs in ontvangst heeft genomen. Dat is Lenny Bruce, een Amerikaanse stand-upcomedian. Een man die vertrouwd was met succes, maar ook met drank en drugs. Hij is nooit onderscheiden voor zijn werk.
Wel heeft Bruce, geboren als Leonard Alfred Schneider, een postume song toegekend gekregen. Bob Dylan maakte een eerbetoon voor hem, met als titel “Lenny Bruce”, een verketterde man die “didn't commit any crime” en wel wat meer liefde en steun van anderen had kunnen gebruiken, schrijven Jean-Michel Guesdon en Philippe Margotin in ‘Bob Dylan Compleet – Het verhaal van de 492 songs’. “Dylan vertelde Dave Herman in 1981: 'Dat liedje schreef ik in vijf minuten! Ik heb ooit eens met hem in een taxi gezeten. Het verwonderde me dat de mensen na zijn dood zo'n held van hem maakten. Toen hij leefde, gunden ze hem geen rust.'”
En wees eerlijk, wie kent de winnaars van de Golden Globes? Is dat niet iets voor filmliefhebbers, die elkaar met dit soort feiten en lijstjes om de oren slaan? Of volgers van acteurs, die precies weten wie wanneer welke (film)prijs heeft gekregen? Mooi, zo'n beeldje op de schoorsteen, maar wat doet dat er toe? Wat win je er nou daadwerkelijk mee?
Je kunt het Lenny Bruce zelf niet meer vragen, maar wat zou hij liever hebben gehad? Een Golden Globe, of een tekst van Bob Dylan? He's the brother that you never had, zo bezingt Dylan de stand-upcomedian.
Misschien is dat wel veel meer waard dan een gouden beeld voor in de prijzenkast.

Dit blog verscheen ook op FritsTromp.nl.

zondag 7 januari 2018

Driekoningen

Gisteren was het Driekoningen, in het kerkelijke jaar ook wel Epifanie of Openbaring van de Heer (“Solemnitas Epiphaniae Domini” in het Latijn) genoemd. Met deze feestdag wordt herdacht, dat de wijzen uit het oosten hun kraambezoek brachten aan de pasgeboren Jezus Christus, in een kribbe in een stal te Bethlehem.
De geschiedenis van deze Driekoningen is terug te vinden in het evangelie naar Mattheüs, hoofdstuk 2 vers 1 tot en met 18. De wijzen of magiërs, zoals de evangelist ze noemt, zijn de eerste getuigen van het Goede Nieuws, dat het Woord vlees is geworden en dat het koninkrijk daarmee nabij is gekomen. Het goede nieuws is de Nederlandse vertaling van het Griekse woord euangelion (εὐαγγέλιον), dat 'goede (of blijde) boodschap' betekent.
'Euangelion' is nauw verwant met het Engelse woord Evangeline. Dat is ook de titel van een nummer van The Band, geschreven door gitarist Robbie Robertson. The Band nam een versie op van Evangeline met zangeres Emmylou Harris voor The Last Waltz, het grootse afscheidsconcert tijdens Thanksgiving 1976.
Het duet is niet gespeeld tijdens het optreden zelf, maar werd achteraf opgenomen in een studio. Deze versie speelde mijn broer Maarten, toen hij zijn veertigste verjaardag vierde. Hij is jarig op Driekoningen, een feest dat zijn apocriefe oorsprong vindt in het Evangelie naar Mattheüs, die er zijn Goede Nieuws mee bracht.

donderdag 4 januari 2018

Million Dollar Bash

Afgelopen weekend werd in het Friese dorpje Eastermar de hoogste Postcodekanjer ooit (53,9 miljoen euro) verdeeld. Het gaat dan om miljoenen. Klinkt natuurlijk heel aantrekkelijk, maar je moet nog wel rekening houden met wat haken en ogen. Het uitgekeerde bedrag is weliswaar belastingvrij. Maar je bezit groeit wel en over dat eigen vermogen moet je wel weer belasting gaan betalen.
De fiscus is dus ook blij met zo'n uitkering.
Voor wie nog nooit eerder van het dorpje heeft gehoord, Eastermar (Oostermeer) ligt in de gemeente Tietjerksteradeel. Het is ook het geboortedorp van fotomodel Doutzen Kroes. Tot zover de Postcodeloterij-administratie.
Ik heb moeten denken aan het nummer Million Dollar Bash. Dit nummer is geschreven door Bob Dylan en opgenomen in de kelder van Big Pink. Ik maakte voor het eerst kennis met dit nummer door Biograph, de semi-bootleg-verzamelaar. Deze box uit 1985 kocht ik tijdens de werkweek in Londen, tijdens mijn eerste jaar havo4.
Million Dollar Bash. Wat is een 'Bash' eigenlijk? Ik associeer het met een feestje, want volgens mij zijn er wel verschillende Dylaneske partijen georganiseerd met 'Bash' in de titel. Tijd dus om Wolters' Woordenboek er bij te pakken en open te slaan bij de B.
Bash: als werkwoord kan het betekenen: '(kapot)slaan, beuken; hevig aanvallen, heftig bekritiseren, afgeven op; inslaan'. Maar als je het als zelfstandig naamwoord gebruikt, is het een '1 opstopper, mep; 2 feestje; 3 poging; het (ook eens) proberen; 4 onderkomen'.
De vertalingen zijn interessant, zeker in combinatie met die miljoenen. Want het totaalbedrag van 53,9 miljoen euro wordt kapotgeslagen en verdeeld over de verschillende postcodes. Zo'n Postcodekanjer slaat in Eastermar ook in, als een bom. Wie net zijn lidmaatschap van de Postcodeloterij heeft opgezegd, wordt heftig bekritiseerd door de partner. Wie het geld heeft gewonnen, wordt hevig aangevallen door hebzucht en/of gierigheid. Je kunt voor je gevoel ook een mep erdoor krijgen, een opdonder zo je wilt. Dit winnen voelt als een feestje, want het gebak in het dorp was begin deze week volledig uitverkocht.
Ach, ik gun die Eastermarrers hun Million Dollar Bash. Jaloers ben ik zeker niet. Wat moet ik met zoveel geld in één mep op mijn bureau?

woensdag 3 januari 2018

1968

Het jaar 1968 was een revolutiejaar. Volgens de NOS kwamen in dat jaar jongeren overal ter wereld in opstand tegen het gezag. In het communistische Tsjecho-Slowakije broeide het. Vandaag is het precies vijftig jaar geleden dat de progressieve leider Alexander Dubçek er aan de macht kwam en de Praagse Lente inluidde.
Voor de Verenigde Staten stond 1968 in het teken van de moord op de zwarte leider Martin Luther King en rassenrellen. Tegelijkertijd werden protesten tegen de Vietnam-oorlog steeds luider. Vooral nadat bekend werd dat het Amerikaanse leger een bloedbad had aangericht in het Vietnamese dorpje My Lai.
Dat is dus een halve eeuw geleden. Waar was Bob Dylan? De man die de stem van de generatie vertolkte. Die opkwam voor de burgerrechten van de zwarte bevolking. Die tegen oorlogen demonstreerde. De jongen op wie massa's mensen hun hoop hadden gevestigd. Maar nee, hij gaf niet thuis.
Op de valreep van 1967 had hij John Wesley Harding uitgebracht, twaalf songs over outlaws, zwervers, immigranten, boodschappers en heiligen met een oudtestamentische moraal. “In zijn huis in Woodstock ligt tegenwoordig een grote King James Bible geopend op een standaard in het midden van zijn studeerkamer. Van alle boeken die overal in dat huis liggen, krijgt die bijbel de meeste aandacht. Voortdurend springt hij recht om er het een en ander op te zoeken,” herinnerde zich de moeder van Dylan. Naast de bijbel liggen de gebundelde liedteksten van Hank Williams.
En pas in april 1969 zou de volgende plaat komen: Nashville Skyline, opgenomen in een muzieksoort van het conservatieve Zuiden. Dylan was de stem van zijn generatie. Zeker, dat was hij. Maar de tijden veranderen, nietwaar? En hij zou bezorgd moeten zijn over dit soort ontwikkelingen als in '68. Maar ja, de dingen zíjn nu eenmaal veranderd.

dinsdag 2 januari 2018

Ed

Hoe kan een nieuw kalenderjaar beter beginnen dan met een ontmoeting met een vakbroeder? Vandaag was zo'n dag. Ed kwam bij me over de vloer. En dat was om meer dan één reden. Beiden zijn we journalist, werkzaam bij 'de krant', liefhebber van fysieke uitgaven van zowel journalistiek werk (print media) als boeken en geluidsdragers als elpee's en cd's. Je wilt bij muziek immers de informatie hebben.
En Ed is een lezer van Dylan-blogs. Via het onderlinge Dylan-circuit kwamen we elkaar op het spoor, waarna een afspraak volgde. We hebben het een en ander aan informatie uitgewisseld. We blijven journalisten, nietwaar? Maar bovenal, en dat was ook de reden van Ed's komst naar Leeuwarden, hebben we muziek uitgewisseld.
Uit handen van de schrijver kreeg ik een stapel bootlegs. Weliswaar moest ik hier een bedrag voor betalen, maar dat was een vriendschappelijke prijs. Zo gaan we met elkaar om.
Is er een nadeel aan deze transactie? Ja, en dat zit 'm vooral in de tijdsinvestering. De komende dagen of weken zit ik aan mijn stereotoren vastgekluisterd. Cd'tje aan en luisteren maar. Gedurende de looptijd van de geluidsdrager kan ik mooi het bijgaande boekje bestuderen.

maandag 1 januari 2018

Gelukkig nieuwjaar

Een gelukkig en gezegend 2018 gewenst.
Dit nieuwe jaar is inmiddels al een half etmaal oud. Voor de komende maanden weten we niet waarmee we worden verguld vanuit Dylan. Dat wisten we precies een jaar geleden ook niet. Natuurlijk is het niet erg om niet te weten wat op de rol staat, voor het nieuwe kalenderjaar. Dat moeten we ook niet willen weten. De verrassing en de blijdschap bij een release van een boek of cd is dan des te groter.
Een mooi en Dylanesque 2018 gewenst!