zaterdag 2 juli 2016

Kronieken #5: Mavis Staples

Momenteel tourt Dylan door de Verenigde Staten, samen met Mavis Staples. Een zogenaamde double-bill, waarbij de ene artiest het eerste gedeelte van de avond voor zijn rekening neemt en de andere artiest voor deel twee tekent. Een beproefd procédé bij de bard uit Minnesota, hij heeft dit vaker gedaan. Onder meer met Eric Clapton, in 1978. Toen waren de mannen de eersten die in het Rotterdamse voetbalstadion De Kuip een concert gaven.
Of denk aan de gezamenlijke tournee van Dylan met Van Morrison, waarbij ze onder meer een optreden gaven in Ahoy, Rotterdam (dat was in 1998). En dan is er nog die concertreeks van Dylan met Mark Knopfler, toen beide mannen ook naar Ahoy kwamen – inmiddels zo'n vijf jaar geleden. Ik heb het dan nog alleen over de Nederlandse double-bills. In Amerika zijn veel meer van dit soort tournees te vinden.
Maar enfin. Nu dus Dylan en Mavis. Ik denk onwillekeurig aan het duet dat ze in 2003 opnamen: Gonna Change My Way Of Thinking. Een nieuwe versie van het nummer, opnieuw op de plaat gezet voor het zogenoemde gospel-tribute-album Gotta Serve Somebody. Een ijzersterke versie; ik heb er een hard hoofd in dat Dylan en Mavis dit nummer tijdens de huidige tournee een keer live zullen uitvoeren.
Dan is er ook dat verhaal, dat Dylan met Mavis wilde trouwen. De oude Staples, pa Pops, gaf zijn zegen aan dit voorgenomen huwelijk. Maar Mavis zelf niet, omdat Dylan blank was – ondanks zijn geëngageerde strijd voor gelijke burgerrechten. We weten niet wat we niet weten; wat zou er gebeurd zijn als Mavis mevrouw Dylan was geworden?
Als laatste nog even dit: in 1976 nam The Band afscheid als The Band van het publiek. In hun beginjaren waren ze als The Hawks de begeleidingsband van Ronnie Hawkins. Vervolgens begeleidden ze Dylan bij zijn zogenoemde elektrische periode. Deze mannen, vier Canadezen en een boerenzoon uit Arkansas, namen voor hun afscheidsreportage The Last Waltz onder meer The Weight op – samen met The Staple Singers van Pops en Mavis Staples.
Gospel avant la lettre. En dat is iets wat bij Dylan past als een jas.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten