donderdag 11 februari 2016

Veertig dagen

Gisteren was het Aswoensdag, de start van de vastenperiode voorafgaand aan het Paasfeest. In veel (katholieke) kerken en gemeenten wordt voorbereid op misschien wel het belangrijkste christelijke feest, namelijk dat Jezus Christus de dood overwon en de duivel de kop vermorzelde.
In de komende periode wordt ook in mijn gemeente de vastenperiode vormgegeven. Bij ons worden onder meer workshops, een stiltewandeling en een film-avond voor jongeren gehouden. Aan mij de eer om een heus filosofisch café te leiden. Uit twee bijeenkomsten bestaat mijn etablissement, met beide keren dezelfde inhoud: wie de ene bijeenkomst niet kan, is van harte welkom bij de andere bijeenkomst.
In mijn filosofisch café komen we bijeen om te luisteren en te praten over teksten van filosofen en theologen over het thema 'donker-licht', van ellende naar verlossing.
Wat heeft Dylan met dit thema te maken? Dylan is geen theoloog of filosoof. Dylan is 'slechts' kunstenaar. Maar in de voorbereiding op dit café denk ik wel aan Dylan. Natuurlijk met zijn magistrale nummer Ain't Talkin', van het album Modern Times uit 2006. In dit lied is het Pesach-verhaal verweven met het Paas-verhaal; als een heuse Joodse verhalenverteller weet Dylan beelden met elkaar te verbinden.
Maar ik heb ook regelmatig gedacht aan Just Like Tom Thumb's Blues, vanwege die openingszin: When you’re lost in the rain in Juarez / And it’s Eastertime too...
Hieraan denkend, dacht ik aan die magnifieke versie van 16 oktober 1992, de avond van The 30th Anniversary Concert Celebration. De Canadese gitarist Neil Young speelde 'Tom Thumb' in misschien wel de beste (live-)uitvoering die er van dit lied bestaat.
Pasen. Laat het maar komen. We drinken er eentje op in mijn kerkelijke logement.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten