zondag 6 december 2015

High On The Hog


High On The Hog heet het negende studio-album van The Band – het is het tweede album uit de trilogie, die de mannen opnamen in hun comeback-periode. De titel is een Amerikaanse uitdrukking, die betekent dat je in weelde leeft. In dit geval op de toppen van die overvloed. Deze plaat verscheen in 1996, toen van de band al niet eens heel veel meer over was.
Het verhaal moge bekend zijn. The Band bestond uit vier Canadezen (Garth Hudson, Richard Manuel, Rick Danko, Robbie Robertson) en een boerenzoon uit de Amerikaanse staat Arkansas (Levon Helm). Ze begonnen als begeleidingsband van zanger Ronnie Hawkins en werden zodoende The Hawks genoemd.
Mede door Bob Dylan's overstap naar de “elektrische muziek” werden The Hawks een voor een losgeweekt van hun eerste opdrachtgever en begeleidden ze Dylan in zijn transitie naar folkrock. Omdat iedereen in hun omgeving het had over 'the band', noemden ze zichzelf gemakshalve ook The Band.
Na een tumultueuze carrière breidden de mannen hier in 1976 een einde aan (The Last Waltz); zeven jaar later belde Levon Helm zijn oude Band-maatjes op voor een heuse comeback. The (reunited) Band was geboren. Maar zonder frontman en voornaamste liedjesschrijver Robertson. In 1986 pleegde pianist Manuel zelfmoord, waardoor van de originele bezetting enkel Helm, Danko en Hudson overbleven.
De overgebleven plekken werden aan- en opgevuld door Jim Weider, Stan Szelest (tot zijn dood in 1991), Randy Ciarlante en Richard Bell. En in deze nieuwe bezetting verschenen de laatste drie studio-albums van The Band, tot bassist Danko in 1999 overleed en de groep feitelijk zodanig was uitgedund dat Hudson en Helm hun Band aan de wilgen hingen.
High On The Hog, dus. De middelste van de drie 'nieuwe' albums. Met twee Dylan-songs op de schijf, Forever Young en I Must Love You Too Much. Die laatste schreef Dylan met Helena Springs, een van zijn achtergrondzangeressen van eind jaren 70. De pagina Who's Who? op ExpectingRain.com geeft een korte uitleg van deze Springs:
Song co-writer (of several songs, including "Coming From the Heart", which Bob sang live in '78) and the only back up singer to work the whole 1978 tour, from Japan and Australia-New Zealand in February-March, thru Europe June-July, to Florida in December, and still be there for the 1979 religious concerts.
Remained very close to Dylan throughout her time as a backing singer in his touring bands in 1978 and 1979, co-writing several songs with him during their time together.
Het nummer I Must Love You Too Much kom ik in mijn Dylan-literatuur nergens tegen. Maar dat kan aan mijn onvermogen liggen; wie mij hierover kan voorlichten, ik houd me van harte aanbevolen.
Forever Young is door The Band voor de vierde keer opgenomen, voor de derde keer als studio-versie en voor het eerst 'zelfstandig'. In 1974 werd dit nummer al opgenomen voor de elpee Planet Waves, het enige studio-album van Bob Dylan met The Band (los van The Basement Tapes en The Bootleg Series, vol. 11: The Basement Tapes Raw/Complete, die niet voor een officiële release bedoeld waren). De mannen namen dit nummer twee keer op; de rustige en meest bekende versie sloot plaatkant A af, de rockversie opende kant B. Tijdens The Last Waltz speelde Dylan in zijn set Forever Young met zijn voormalige begeleidingsband.
High On The Hog, op de toppen van gelukzaligheid, van overdaad, comfort en luxe. Inmiddels alweer twee decennia geleden. Waar blijft de tijd?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten