zondag 22 februari 2015

George Jackson

Nee, ik kende het nummer George Jackson niet. Ik wist van het bestaan af, maar nooit had ik dit liedje zelf beluisterd. Pas toen ik Side Tracks in bezit had, hoorde ik de akoestische versie. Maar alleen de akoestische is de helft van het verhaal, want er is ook een 'big band version'.
Tijd dus om het singeltje op te sporen. Via Discogs.com tikte ik George Jackson op de kop. Gelijk maar draaien, regelmatig omkeren (niet gelijk, want beide versies verdienen het om steeds achter elkaar te beluisteren). En tijd om het boek Revolution In The Air van Clinton Heylin uit de kast te halen.
Opgenomen in november 1971. Als basis van dit lied ligt het boek Soledad Question, een verzameling brieven die George Jackson schreef. Jackson was een Black Panther. Het nummer is bij een singel gebleven. Het verscheen nooit op een elpee of cd (okee, vooruit: George Jackson verscheen wel op de Japanse Dylan-3lp Masterpieces en dus op de singel-verzamelaar Side Tracks). En de meester heeft dit lied nooit live uitgevoerd.
Dit is het. Ik kan lang filosoferen waarom Dylan dit lied nooit heeft uitgevoerd of op een regulier album heeft geplaatst. Dat geeft ook niet, omdat de singel gewoon beschikbaar is. We kunnen het nummer te allen tijde horen.
Gelukkig maar.

vrijdag 20 februari 2015

Aantekeningen #16: Vrijdag

Het is vrijdag en voor mij een vrije dag. Mijn baas heeft besloten mij een verlof te geven. Tijd dus om weer op adem te komen. En dus stromen er allerlei gedachten door mijn hoofd. Ook gedachten die over Dylan gaan, of aan Dylan raken en schuren.
Citaat uit een column in Het Parool van vorige week zaterdag:
“In dezelfde week dat een intieme foto van een homostel in Sint-Petersburg de prestigieuze World Press Photo won, kwam in Amerika acteur Odin Biron uit de kast. Wie? zult u zeggen, en inderdaad heeft vrijwel niemand in de wereld van deze jonge acteur uit Minnesota gehoord. Behalve in Rusland dan, waar het nieuws de voorpagina's haalde en de sociale media deed exploderen.”
Minnesota. Onbekende kunstenaar (is acteren ook kunst, net als muziek maken of schilderen?). Rusland. Het lijkt bijna de jonge Zimmerman: ook uit Minnesota. Als Zimmerman nog onbekend. En met Oost-Europese roots.
Mijn moeder was vandaag op bezoek. Ze vertelde over een oversized kledingstuk, dat ze had gepast. Oversized kledingstuk. Ik dacht gelijk aan de hoes Empire Burlesque. Na het vertrek van mijn moeder wilde ik Empire Burlesque gaan luisteren, maar greep “mis”: het werd Knocked Out Loaded. Met Brownsville Girl, over Henry Porter die geen Henry Porter heette – dit feitje is het enige wat we over deze acteur weten.
Op hetzelfde album staat They Killed Him, van de hand van Kris Kristofferson. Onder meer Martin Luther King wordt bezongen. Deze week ging de film Selma in première, over -jawel- Martin Luther King. Ik weet niet of Dylan nog voorkomt in de film over dr. King, maar het zou me niets verbazen. Misschien ben ik wel teleurgesteld als er geen plekje voor Dylan is.
Maar wie ben ik.
Het is vrijdag.

vrijdag 13 februari 2015

Nieuwe tournee


Bob Dylan heeft een nieuwe voorjaarstournee aangekondigd. Dit zijn de (voorlopige) data en steden:

10 april Atlantic City

11 april Baltimore
12 april Richmond
14 april Savannah
15 april  Montgomery
17 april North Charleston
18 april St. Augustine
19 april Orlando
20 april Clearwater
21 april Fort Lauderdale
24 april Atlanta
25 april Durham
27 april Nashville
29 april New Orleans
30 april Memphis
2 mei Thackerville
3 mei Oklahoma City
5 mei Houston
6 mei Austin
7 mei San Antonio

Ik weet niet wat dit voor gevolgen heft voor de eventuele Zuid-Amerikaanse tournee. Evenmin weet ik niet of er in de zomer of het najaar een Europese tournee komt; laat staan of ik weet of Dylan in Nederland komt of niet.

zaterdag 7 februari 2015

Dylan's veertig minuten


Bob Dylan is geëerd met de MusiCares-award. Als je de foto's van de ceremonie en het fotomoment na afloop bekijkt, zie je een weinig enthousiaste Dylan. Het ontvangen van een lauwerkrans is altijd een crime bij de zanger. Ga maar na, ondanks dat Dylan de meest glorieuze prijzen in ontvangst neemt, lijkt hij vaak verveeld.
Toen hij in 2004 een eredoctoraat kreeg in Schotland, stond in de gratis krant METRO een berichtje, dat Dylan een beetje verveeld keek toen hij het eredoctoraat kreeg, na het aanhoren van twee lange toespraken. Zo zijn er meer voorbeelden te geven. Het gaat Dylan niet om zichzelf, maar om zijn boodschap.
Maar Dylan verraste weer, toen hij het beeldje van oud-president Jimmy Carter had gekregen. Een veertig minuten durende lezing gaf 'professor Bob Dylan', waarin hij sprak over zijn carrière, collega-muzikanten en las hij de les over de kritiek van zijn stem.
Dylan verrast. Maar dat is de man eigen.

dinsdag 3 februari 2015

Zuid-Amerikaanse tournee

De geruchtenmachine draait weer, koud na het verschijnen van Shadows In The Night. Dylan zou in maart een aantal avonden optreden in Chili en Argentinië. Zou het waar zijn? Misschien wel, en de kans is vrij groot dat het inderdaad waar is dat Dylan in het voorjaar in Zuid-Amerika is. Dat betekent dat Dylan dan niet optreedt in Noord-Amerika, Europa of Australië/Nieuw Zeeland. En misschien verhoogt de voorjaarstournee wel de kansen dat Dylan in de zomer of herfst naar Europa komt en Nederland aandoet.
Laten we het hopen.

zondag 1 februari 2015

Aantekeningen #15: Frank Sinatra

Inmiddels draait voor de zoveelste keer Shadows In The Night op de platenspeler. Een album dat in zijn totaliteit me erg bevalt. Voor mij een nieuw Dylan-album; ik ben niet thuis in de muziek van Frank Sinatra, dus ik kan het verschil niet goed beoordelen. Ik weet dus niet goed in hoeverre Dylan er in is geslaagd om de nummers van Sinatra te 'uncoveren', te ontdoen van alle bekende cover-versies en het verschil tussen een big band-begeleiding en een vijfkoppige begeleidingsband.
Ik weet wel dat Dylan zuiver en verstaanbaar klinkt. Beter dan op zijn albums met eigen materiaal, waarbij de grootmeester lijkt te smokkelen met zijn gemompel. Via zijn eigen blog, laat Tom Willems weten dat hij worstelt met dit on-Dylaneske album. Ik worstel niet zo heel erg met dit album, ik geniet er van. Maar ik ben dan ook niet de 'grootste Dylankenner van de Lage Landen'.
Even wat anders, wat niks met Shadows In The Night te maken heeft. In de kerk zongen we vanmorgen de klassieker “Zoek eerst het koninkrijk van God”. Het tweede couplet van dit lied begint met de zin: “Men kan niet leven van brood alleen...”. Ik dacht gelijk aan Tempest, Pay In Blood: “Man can't live by bread alone / I pay in blood, but it's not my own”.
Waarvan akte.