Things Have Changed
She Belongs To Me
Beyond Here Lies Nothin'
What Good Am I?
Pay In Blood
Waiting For You
Duquesne Whistle
Tangled Up In Blue
Love Sick
Intermission
High Water (For Charley Patton)
Simple Twist Of Fate
Early Roman Kings
Forgetful Heart
Spirit On The Water
Scarlet Town
Soon After Midnight
Long And Wasted Years
Encore
All Along The Watchtower
Blowin' In The Wind
Bovenstaand de setlist van Amsterdam, gisteravond. Inderdaad, geen verrassingen. Maar wie voor de tweede keer naar de Heineken Music Hall was afgereisd, zal ongetwijfeld met een ander verhaal zijn thuisgekomen dan na de eerste avond.
In de gratis ochtendkrant Metro
vanochtend een korte recensie van zo’n 150 woorden. Te weinig om het hele
optreden van 2 uur recht te doen. Dat doet recensist Mario Wisse dan ook niet. Wisse
noemt alleen Tangled Up In Blue, Simple Twist of Fate, All Along The Watchtower
en Blowin’ In The Wind bij naam, 4 van de 19 gespeelde nummers.
Ik citeer: ‘Zijn uitvoering
veroorzaakt geen kippenvel. Daarvoor raffelt hij zijn instituten van liedjes
als ‘All Along The Watchtower’ en ‘Blowin’ In The Wind’ teveel af. Werk van
zijn laatste en 35e studioalbum Tempest, dat dit jaar op de eerste plaats in de
Nederlandse albumlijst stond, wordt met meer bezieling gespeeld door Dylan en
zijn bend. Niet dat het heel veel uitmaakt, trouwens.’
En dan, eerder nog in de
recensie, uiteraard ‘de stem’: zo vals als een kraai, onverstaanbaar. Ik neem
het ter kennisgeving aan en ga over tot de orde van de dag. Hier druk over
maken, lukt me niet meer. In het kader van journalistieke objectiviteit en
nuance, worden nog wel eens opmerkingen geplaatst die de plank misslaan.
Maar misschien spreek ik
daarvoor teveel als een fan, die Dylan meer begrijpt (bij benadering), dan een
muziekjournalist die beroepshalve een avond komt aanwaaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten